Eerdere delen:

Deel 1: Hans Christiaan Andersen

Deel 2: Thuiskomen

Hoofdstuk 3
Dinsdag 17 juni, Ringsted (Den) – Fågelmara (Zwe) 

De volgende ochtend wordt de Viking wakker op een ietwat vervallen boerderij, net buiten Ringsted. Hij had deze kampeerplek gevonden via de app Campside, waarop mensen hun boerderij, tuin, gastenverblijf of parkeerplaats kunnen aanbieden voor mensen op doortocht of een korte, rustige vakantie. Bij aankomst, de vorige avond, had hij al een praatje gemaakt met de uiterst vriendelijke Deense vrouw, die hem uitlegde dat ze deze boerderij slechts een paar jaar geleden gekocht hadden en nu met haar man volledig willen renoveren. Vervolgens hadden ze zoiets van “we kunnen elke dag naar ons werk gaan en ’s avonds tot in de late uurtjes nog gaan klussen of we halen het werk gewoon naar ons toe” en dus maakten ze van het grasveldje naast de boerderij een mini camping. Mevrouw Ringsted verontschuldigde zich nog voor de staat van het gebouw, maar de Viking verzekerde haar honderd procent gemeend, dat dit een geweldige locatie is. Hij kijkt er wel doorheen. Hij houdt van dit soort locaties, zo fotogeniek!
Mevrouw Ringsted is weg, maar wel komt hij meneer Ringsted en hun dochter van een jaar of twaalf tegen. Hij maakt even een praatje en laat meneer Ringsted vervolgens alleen met zijn grasmaaier, terwijl de Viking zelf zich even gaat opfrissen in de badkamer. Rond elf uur besluit de Viking dan toch maar weer verder te trekken, maar niet voordat hij eerst nog een aantal foto’s heeft gemaakt van de inmiddels verlaten binnenplaats van deze oude boerderij. Hij neemt zich voor om, zodra hij weer thuis is deze foto’s naar dit lieve, gastvrije gezin te sturen als bedankje voor dit warme welkom.

Tekst gaat verder onder de afbeeldingen

Na iets langer dan een uur rijden passeert de Viking eindelijk de grens op de beroemde tunnel/brug van Denemarken naar Zweden. Dit bouwwerk is het toppunt van het absolute compromis. De Denen wilden een tunnel onder de zee door, de Zweden wilden kennelijk een brug, dus wat doen we? De Deense helft krijgt een tunnel en midden in de open zee veranderd deze tunnel in een Zweedse brug. Enkele uren later, na één lange snelweg, een provinciale weg en heel wat zandweggetjes arriveert de Viking dan op de camping aan de Oostzeekust in de provincie Kalmar Ian, op zo’n uur rijden ten zuiden van de provinciehoofdstad Kalmar. De vrouw die zijn incheck wil komen doen kan nauwelijks Engels en dus komt al snel haar man te hulp schieten. Het is een rustige camping, in the middle of nowhere, met een eigen privéstrandje vanwaar je zo de Oostzee inspringt. Er liggen kano’s voor algemeen gebruik. Echter waait het behoorlijk hard en meneer Fågelmara raadt het af om te gaan varen om de grote zeehondenkolonie, hier op een steenworp afstand, te bezoeken. Dat is toch een tegenvaller. De Viking had zich zo verheugd om het water op te gaan en te gaan varen tussen de zeehondjes. De rest van de camping ziet er prima uit. Al is het watervrije toilet wel even wennen. Het is in feite gewoon een metersdiep gat in de grond met een wc-pot daarboven en daarnaast staat een emmer vol met een sopje met een lange wc-borstel om naderhand het toilet mee schoon te maken. Echt vies of stinken doet het, gek genoeg, niet. Nadat de Viking zijn tent heeft opgezet loopt hij, zoals eerder beloofd, naar de caravan van Meneer Fågelmara toe voor de rondleiding. Als ze langs de vuurplaats lopen, vertelt hij dat er op mooie dagen om zes uur ’s avonds een barbecue is en iedereen die wil mag aanschuiven. De Viking vindt dit wel gezellig, maar betwijfeld of hij deze dagen daarbij zal aanschuiven, aangezien zes uur wel erg vroeg is. Meestal is hij dan nog wel op pad. En inderdaad als hij ’s avonds van de supermarkt terugkomt is de barbecue al bijna uit. Dus besluit hij gewoon van zijn soepje en net gekochte broodjes, waaronder de heerlijke Zweedse Canelbrullar, te genieten. De plek die hij echter heeft toegewezen gekregen zit op zo’n zes meter van de vuilcontainer aan de andere kant van het hek. Het stikt er van de vervelende vliegen. En dus besluit hij een ander plekje te zoeken. Hij eindigt bij de picknicktafel die uitkijkt over de zee. En met dit geweldige uitzicht, geniet hij van zijn soep met broodmaaltijd en rust hij uit van de lange reis die hem hier heeft gebracht. Ruim duizend kilometer van huis en toch voelt dit als thuiskomen.

Hoofdstuk 4
Woensdag 18 juni, Fågelmara en omgeving – Karlskrona – Fågelmara (Zwe) 

De volgende ochtend slaapt de Viking heerlijk uit. Hij vond dat hij dat wel even verdiend had, na dagenlang kilometers maken. Vandaag hoeft er geen lange afstand gereden te worden en dus is er voldoende tijd voor sightseeing! Rond het middaguur arriveert de Viking in het oude vestingstadje Kristianopel, op zo’n twintig minuten rijden van de camping. Zijn doel was om er wat rond te kijken en wellicht zijn sportfotografie portfolio uit te kunnen breiden met wat watersport foto’s. Echter wanneer hij het adres invult in Google Maps loopt hij zichzelf telkens dood op een camping, met jachthaven vol plezierboten. Onderweg geniet hij wat van het uitzicht en kijkt wat rond in het kleine stadje. Uiteindelijk besluit hij dan toch terug naar de camping te gaan.

Tekst gaat verder onder de afbeeldingen.

Lang zal hij niet op de camping blijven zitten. Hij stapt al snel weer in zijn auto en een half uurtje later zet hij zijn auto neer in een parkeergarage in de stad Karlskrona. De hoofdstad van de kleinste provincie van Zweden, Blekinge Ian, staat bekend als Zwedens enige barokstad. De vlootbasis van Karlskrona staat al sinds 1998 op de UNESCO werelderfgoedlijst.
Even naar de betaalautomaat lopen om snel te betalen, voor de Viking de stad kan gaan verkennen. Tenminste dat was de bedoeling. Al snel blijkt dat deze garage de internationale parkeerapp niet accepteert, maar alleen een Zweedse app. Dan maar op de ouderwetse manier. Maar als hij probeert te betalen bij de betaalautomaat wordt ook de Rabobank pas niet geaccepteerd. Dat is vreemd. Overal in Europa kan je hiermee betalen. Creditcard is geen optie, want die heeft de Viking niet. Contant kan ook niet in deze automaat, want zo modern zijn ze dan nog net wel. Achter hem staan inmiddels al enkele mensen te wachten. De Viking laat de vrouw achter hem maar eerst voorgaan. Die is met enkele seconden klaar. Nieuwe poging. Weer niet gelukt! Achter hem wordt hij aangesproken door een vriendelijke stem. “Can I help you?” De oudere Deense man, van wie de stem is, stelt voor om eerst te kijken of de automaat zijn Deense creditcard wel accepteert. In één keer gelukt. De Viking probeert het nog een keer terwijl de Deense man en zijn vier metgezellen over mijn schouder meekijken. Geen succes. Dan maar de Zweedse app proberen. De telefoon van de Viking is traag. Drie van de vijf Denen zijn al het aangrenzende winkeltje ingedoken als de Deense man die de Viking eerder al aansprak en zijn vrouw geduldig op hem staan te wachten tot de hij de Zweedse parkeerapp heeft geïnstalleerd. Als het uiteindelijk gelukt is, volgt de volgende domper. Er kan alleen betaald worden met een creditcard. De man loopt naar de Viking toe en bied aan om met zijn kaart de parkeerkosten te betalen. Zodra ze samen de parkeergarage betaald hebben, bied de Viking aan om de kosten cash terug te betalen. Tot zijn verbazing zegt de man dat het niet nodig is en hij grapt er nog bij, dat als ze in Nederland zijn de Viking hun parkeerkosten mag betalen. Nog enigszins verbaasd om zo veel vriendelijkheid loopt de Viking zij aan zij met de Deense toeristen naar buiten. Buiten nemen ze afscheid van elkaar en gaan ze ieder hun eigen weg.
De Viking loopt rechtstreeks door naar de winkelstraat, waar hij neerploft op het terras van het Italiaanse restaurant ‘Ristorante Michelangelo.’ Hij bestelt een pasta met kip gerecht en al vrij snel staat er een groot, diep bord met eten voor hem. Het is vooral heel veel en ziet er mooi uit op een bord, maar verder valt het qua smaak nogal tegen. De kip is wat droog en het gerecht mist ook behoorlijk wat kruiden.
Na dit smakeloze maaltje loopt de Viking het centrum verder in. Vooral om ergens een pinautomaat te vinden, maar hij raakt al snel afgeleid door alle mooie gebouwen om hem heen. Op het grote plein, dat gek genoeg zo goed als leeg is, blijft hij de ene na de andere foto schieten. Elke keer als hij zijn camera wil opbergen, ziet hij weer wat anders moois.
Zeker een uur later loopt hij dan toch de supermarkt binnen waar volgens een voorbijganger de pinautomaat moest zijn.

Tekst gaat verder onder de afbeeldingen

Als hij ’s avonds weer terug op de camping is, duikt hij toch nog even de zee in voor het slapen gaan. Hij had verwacht dat, ondanks de temperaturen die al een paar dagen rond de vijfentwintig graden liggen, het water wel koud zou zijn, maar het valt alleszins mee. Het is pas koud wanneer hij weer met beide voeten op het kleine strandje staat. Snel wat warme kleren aan, nog een kopje thee en dan de tent in. De volgende dag staat de langste rit van allemaal op de planning.

Hoofdstuk 5
Donderdag 19 juni, Fågelmara – Stockholm (Zwe)

Eindelijk is het zo ver! De lang verwachtte rit naar het meest noordelijke punt van deze reis: de Zweedse hoofdstad Stockholm. De rit begin niet hoopgevend. Na dagen vol zon begint het al na een klein half uurtje rijden keihard te regenen. Aan de andere kant: dit was voorspeld. Het zou in het zuiden gaan regenen, terwijl het in Stockholm juist, na enkele dagen regen, zou opklaren. De zon reist onze dappere Viking achterna. En inderdaad: het is opnieuw weer schitterend weer, wanneer de Viking na een reis van vijf tot zes uur aankomt bij het treinstation Södertalje Syd (vertaling: Södertalje Zuid). Voor omgerekend zo’n vijftien tot twintig euro kan hij hier tot maximaal een week zijn auto veilig achterlaten en voor vijf euro de trein nemen naar Stockholm. En dat terwijl hij zich anders blauw zou betalen aan tolwegen en parkeerkosten in de drukke stad en dan sowieso zijn auto elke vierentwintig uur zou moeten verplaatsen. Twintig minuten later komt hij aan op het drukke Centraal Station. Het is even zoeken, maar na een kwartier lopen met een zware sporttas en zijn cameratas komt de Viking aan bij ‘Hostel Generator.’
Als hij binnenstapt voelt het wat kil en commercieel aan. Zo gedraagt het personeel dat de Viking helpt met inchecken ook aan. Totaal niet de warmte die hij gewend is van het hostel van de stedentrip in Praag van eind oktober.
Als de Viking even later binnenstapt op de slaapzaal voelt het net zo kil als beneden. Er liggen twee jonge jongens op hun bed te chillen. Er kan nog net een koele “hello” vanaf. De Amerikaanse jongen, laten we hem maar gewoon Captain America noemen, op het onderste bed helpt me nog even met de badkamer te vinden, maar de jongen op het bed daarboven kijkt niet op of om.
Na zich even opgefrist te hebben gaat de Viking snel de stad in om zijn geliefde Stockholm begroeten. Via een klein parkje vlakbij het station loopt hij al snel de eerste drukke winkelstraat in. Hij geniet van de verscheidenheid aan mensen en gebouwen om zich heen. Eerst nog even een snelle hap bij de MAX, een Zweedse fastfoodketen, want het is al zo laat dat hij geen zin meer heeft om uitgebreid te gaan eten. Daarna loopt hij verder de stad in en maakt wat foto’s van de straten en de grote imposante kerk die zijn pad kruist. Na een tijdje vindt hij het wel mooi geweest en gaat hij terug naar het hostel.

Als hij op zijn slaapzaal komt, is de kamer zo goed als leeg, op Captain America na, die hem volkomen negeert. Hij besluit nog even een drankje beneden aan de bar te doen. Ook deze is, op wat groepjes jongeren na, uitgestorven. Als hij een half uurtje later boven komt en net even op bed ligt komen met veel lawaai de andere jongen met twee jonge meiden binnen. Met de jongen praten ze Engels, maar onderling praten de meiden Duits. Ze keuren de Viking geen blik waardig en stellen zich ook niet voor. Hij besluit ze daarom maar gewoon Bonn en Keulen te noemen. De eerste Duitse steden die in hem opkomen. Als Captain America de drukte ontvlucht heeft en even later ook Bonn en Keulen de slaapzaal verlaten hebben om met enkele jongeren die ze eerder ontmoet hebben een drankje te doen, begint de jongen tegen de Viking te praten. Hij vraagt waar de Viking vandaan komt en hij zegt zelf dat hij uit een klein dorpje uit België komt. “Dus we kunnen gewoon Nederlands praten?” vraagt de Viking in het Nederlands. En inderdaad de rest van het gesprek gaat in het Nederlands/Vlaams. Hij besluit hem in zijn hoofd Antwerpen te noemen, gewoon omdat dat de favoriete stad in België van de Viking is. Antwerpen verteld hem dat hij de hele week al ziek is en vandaag eindelijk weer een beetje beter voelt. Hij is aan het interrailen. Hij is via Hamburg en Kopenhagen in Stockholm beland en gaat zondag verder reizen naar Oslo. Vanaf daar gaat hij vervolgens de hele lange reis terug naar huis afleggen, wat hij zelf eigenlijk een misrekening in zijn eigen planning vindt. Opeens is Antwerpen heel openhartig en spraakzaam. Dit begint erop te lijken. Even later is Captain America terug. De drie mannen zijn allang in slaap gevallen, wanneer ook de twee Duitse meisjes terug op hun slaapzaal zijn.

Wordt vervolgd...