Eerdere delen:

Deel 1: Hans Christiaan Andersen
Deel 2: Thuiskomen

Deel 3: Midsommar

Hoofdstuk 6
Vrijdag 20 juni, Stockholm (Zwe)

Nadat de Viking al vroeg is opgestaan en een vies, klef ontbijt van het hostel heeft gegeten gaat hij snel op pad. Het is vandaag Midsommar (in het Nederlands: Midzomer), het belangrijkste feest van Zweden. Op deze dag wordt de langste dag van het jaar gevierd. Bijna niks is geopend en de Zweedse bevolking trekt naar de stadsparken of het platteland om daar te genieten van traditionele maaltijden, muziek, dansen en spellen.
Ondanks dat enkel wat souvenirwinkeltjes en horeca open zijn, is het erg druk in de stad. Toeristen en Zweden lopen dwars door elkaar heen. Het valt op, dat met name de Zweden erg mooi gekleed zijn. Veel witte of licht gekleurde kleding. De witte jurken van de verschillende vrouwen die voorbijlopen zouden niet misstaan op een zomerse bruiloft. Sommigen lopen zelfs in oud-Zweedse klederdracht of dragen een midsommarkrans op hun hoofd. Een krans van zelf geplukte bloemen. Het is een symbool van geluk en vruchtbaarheid, maar in tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, worden deze kransen niet alleen door vrouwen, maar ook door mannen gedragen.
Na een korte wandeling komt de Viking aan bij het koninklijk Paleis. Dit paleis in het centrum van Stockholm is de toeristische trekpleister van de stad. Nadat hij wat heeft rondgekeken en gefotografeerd ploft hij op één van de bankjes neer in de haven Even lekker mensen kijken! Het stikt er van de toeristen die, nu er toch vrijwel niks open is, allemaal een rondvaart willen maken op één van de vele rondvaartboten die hier aangemeerd liggen.
In de verte klinkt gerommel: “boem, boem, boem.” Het is stralend weer, het zal toch niet gaan onweren?! Opnieuw: “boem, boem,” maar dit keer klinkt het als een ritme. En inderdaad in de verte komt een fanfare in een behoorlijk tempo de straat in gemarcheerd. Ze hebben allemaal het kenmerkende uniform van de paleiswacht. Ze worden voorgegaan door een politieauto met zwaailicht, maar zonder sirene. Achter de muzikanten volgen vele paleiswachten, waaronder twee op een paard. Het is heel indrukwekkend om te zien hoe tientallen, misschien wel honderden benen synchroon op de maat van de muziek weten te marcheren. De Viking bedenkt zich geen moment en grijpt zijn camera en steekt met gevaar voor eigen leven de weg over om tussen alle toeristen door te kruipen zodat hij hier een paar mooie foto’s van kan maken. De stoet gaat richting de binnenplaats en ook de Viking laat zich met de stroom van de toeristen meevoeren achter de paleiswachten aan.
Eenmaal op de binnenplaats blijft de fanfareband muziek maken. Jong en oud, blazers en percussie, iedereen speelt alsof zijn of haar leven ervan afhangt. Al die verdomde selfiesticks maken het alleen wel knap lastig om dit alles goed in beeld te brengen, maar met de nodige handigheidjes weet de Viking dan toch een aantal mooie foto’s en zelfs een enkel filmpje te maken. Het lijkt wel alsof deze plek geluk brengt. De laatste keer hier was drie jaar geleden met Lisanne. Toen vielen ze ook uit het niets, zonder enige planning, in de wisseling van de wacht. En nu, waarschijnlijk vanwege Midsommar, valt de Viking opnieuw bij toeval in een nogal groteske en feestelijke variant van diezelfde wisseling van de wacht. Nadat de wachters elkaar inderdaad hebben afgelost met hun ietwat theatrale pasjes, blijft de band nog een hele tijd een soort van mini-concert houden voor alle mensen hier op de binnenplaats. Zelfs de muziek van ABBA (Does your mother know) kan op deze Zweedse feestdag niet ontbreken. Uiteindelijk marcheren ook de muzikanten weer weg en dus vindt de Viking het wel tijd om weer verder te gaan.

Tekst gaat verder onder de afbeeldingen en video

 

Het is drie kwartier lopen naar de wijk Djurgårdens, wat letterlijk dierentuin betekend, net buiten het grote stadscentrum. De Viking had de bus of tram kunnen pakken, maar hij geeft de voorkeur aan een kleine wandeltocht, zo ver is het nou ook weer niet. Zijn doel is om naar het openluchtmuseum ‘Skansen’ te gaan, maar opnieuw raakt hij afgeleid. Hij loopt langs een groot park, aan het water. Op het water varen wat waterfietsen voorbij, maar het grootste feest bevindt zich op het grasveld. Overal kleedjes met kleine picknicks. Er wordt gegeten, gepraat, gelachen en spelletjes gespeeld. Meer dan waar ook in Stockholm zie je hier mannen, vrouwen en kinderen met de inmiddels bekende Midsommarkransen op hun hoofd. Als de Viking plaats neemt op een bankje aan de rand van het park komen er ontelbaar veel mensen langs die de mooiste bloemen plukken die ze kunnen vinden en deze gelijk in hun krans op hun hoofd steken. Soms alleen, maar vaak ook in kleine vriendengroepjes of als gezin. Het ziet er allemaal heel onschuldig, vredelievend uit. Iets verderop in het park wordt een jongetje van een jaar of tien aangemoedigd door een donkere jongevrouw. Ze heeft wel wat weg van een hippie uit de jaren zeventig, met haar lange jurk, haar lange, zwarte haar in een vlecht en een grote, imposante bloemenkrans op haar hoofd. Thuis vergeleek de Viking Midsommar een beetje met het Nederlands Koningsdag, maar dat heeft hier echt niks mee te maken. Geen grote mensenmassa’s die allemaal van links naar rechts gaan, omdat een mafkees in een clownspak ze dat toeschreeuwt of dronken jongeren die hun eigen stad kort en klein slaan. Gewoon genieten van de zon, het leven en elkaars gezelschap.
Na een paar uur in het park te hebben doorgebracht besluit de Viking toch maar eindelijk door te lopen naar ‘Skansen’ dat op slechts een paar honderd meter van het park ligt.

Tekst gaat verder onder de afbeeldingen

Na even wachten bij de toegangspoort koopt de Viking een entreeticket en gaat naar binnen. Het museum ligt grotendeels op een heuvel en hoewel er een treintje is die vermoeide toeristen of mensen die slecht ter been zijn naar boven kan vervoeren heeft onze sportieve Viking geen zin om daarop te wachten. Hij is nog jong en sterk, hij kan de klim wel te voet maken. Als hij eenmaal boven is ziet hij allemaal ouderwetse Zweedse huisjes en een kleine centraal gelegen vijver met wat eendjes en een vervallen roeiboot erin. Het is erg druk. Het lijkt wel alsof alle toeristen van Stockholm zich hier hebben verzameld. Hij loopt wat door het park tot hij uiteindelijk bij de afdeling Zweedse dieren terecht komt. Hier kan je op bezoek bij de bruine beren, lynxen, bizons en natuurlijk zijn er ook twee elanden. Het voelt toch een beetje als een dierentuin, in plaats van een museum, aan. De Viking houdt het toch al relatief snel voor gezien. Het is druk, warm en benauwd. Echt een indruk van het Zweedse leven van vroeger kan de Viking er niet uithalen. Het is vooral een veredelde dierentuin met wat houten huisjes, die hij onderweg ook al heeft kunnen zien. Na een uur in dit openluchtmuseum te hebben doorgebracht, loopt hij met de stroom mee naar buiten. Terug in de richting van het park en het stadscentrum.

Na ruim een uur lopen en rondkijken is hij uiteindelijk terug bij het Koninklijk Paleis. Het is geen toeval dat de Viking opnieuw hier te vinden is. Het is al half zeven geweest en hij begint trek te krijgen. Drie jaar geleden had hij, samen met Lisanne, een klein eettentje gevonden waar hij het lekkerste Zweedse balletjes gerecht gegeten had dat hij ooit heeft geproefd of zal proeven. Het lag wat achteraf, in een smal steegje vlak achter het paleis. Het terras, dat slechts uit een paar tafeltjes op een ietwat scheve stoep bestond, keek destijds uit op een gebouw dat in de stijgers stond.
Na wat zoeken heeft hij het uiteindelijk toch gevonden: ‘Café/Bistro Gastabud.’ Als hij het smalle steegje inloopt ziet hij dat tegenover dit restaurant inmiddels een Hongaars restaurant in zit. Het blijkt dat dit kleine onbekende restaurantje inmiddels niet meer zo onbekend is. Na wat zoeken op zijn telefoon, ziet hij dat het kleine restaurantje van toen op bekende sites als Tripadvisor erg goed staat aangeschreven. Langs de lange rij, die tot ver buiten dit kleine restaurantje loopt, komt een donkere, lange, slanke man van eind veertig naar buiten gelopen. Het is de kok die de Viking drie jaar geleden al eens wat woorden heeft uitgewisseld. De kok zal hem waarschijnlijk niet zo snel herinneren, maar hij heeft zo’n karakteristiek voorkomen dat de Viking hem uit duizenden herkend. Het is dus hetzelfde tentje, dezelfde kok, maar wel heel veel meer klandizie! De Viking staat in een tweestrijd. Hier achteraan sluiten of op zoek naar wat anders en het morgen, wat vroeger op de avond, opnieuw proberen. Hij besluit het laatste te doen.
Aan de rand van de stad geniet hij in het Zweedse avondzonnetje van een heerlijk kip gerecht en minstens net zo heerlijk dessert.

Tekst gaat verder onder de afbeeldingen

Terug op de kamer kletst hij wat met zijn Belgische kamergenoot, wanneer de deur opengaat. De twee mannen kijken op als er een Aziatische jonge vrouw van een jaar of vijfentwintig binnenstapt. Ondanks haar vermoeidheid, komt ze vrij opgewekt over. Ze vertelt dat ze uit Londen komt. Ondanks dat ze haar naam wel verteld heeft zal ze daarom de bijnaam Londen krijgen. Ze is net een half uur geleden aangekomen met de trein vanuit Kopenhagen, waar ze de laatste week verbleef. Net als haar Duitse en Belgische kamergenoten dus aan het interrailen. Ze stelt vooral veel vragen, maar verteld verder niet veel over zichzelf. Even later voegt zich een Amerikaanse vrouw van waarschijnlijk dezelfde leeftijd als Londen binnen. Ze voegt zich bij het gesprek en verteld dat ze sinds een klein jaartje studeert in Kopenhagen, maar nog verder weinig van Europa heeft gezien. Tot nu. Als ook Bonn en Keulen binnenlopen hebben de vrouwen en hun Belgische schoothondje het vooral heel erg gezellig met elkaar. De Viking is toch een vreemde eend in de beid als enige dertiger. Na een tijdje heeft hij zelf wel door dat hij niet echt meer deelneemt aan het gesprek en maakt hij zichzelf maar klaar voor bed, want na de hele dag rondlopen in de Zweedse hoofdstad is de tank eigenlijk wel een beetje leeg.

Hoofdstuk 7
zaterdag 21 juni, Stockholm

Een nieuwe dag in Stockholm. De Viking besluit het ontbijt in het hostel dit keer te laten voor wat hij is en in de ‘7-eleven’ aan de overkant van de straat een paar broodjes en een kopje thee “to go” te kopen, om deze in het park op te eten. Als hij zijn laatst paar slokken thee naar binnen gooit, komt Londen voorbijlopen. Ze zeggen elkaar beleefd gedag. De Viking wacht enkele minuten, voordat ook hij in dezelfde richting van het centrum loopt.
Voor het eerst voelt de Viking zich wat eenzaam en loopt hij er wat verloren bij. Hij loopt wat door de straten en steegjes, waar hij niet eens zijn navigatie meer voor nodig heeft. Ziet wat karakteristieke mensen die hij graag eens op de foto zou willen zetten, maar hij vindt het toch nog wat te spannend om er gewoon op af te lopen om hen hiervoor te vragen. Hij koopt in één van de vele souvenirwinkeltjes een heerlijk warme trui die op de campings de komende week nog wel eens van pas zou kunnen komen en een ijsje bij het ijskarretje bij het paleis. Hij had eigenlijk gehoopt in het hostel wat meer aanspraak te hebben. Misschien zelfs andere solo reizigers, die het leuk hadden gevonden om samen de stad te ontdekken, maar helaas… In de loop van de middag eindigt hij toch weer terug in het hostel om gewoon even op bed wat te lezen.

 

Iets na half vijf loopt de Viking toch weer terug richting het centrum. Hij heeft nog een vinkje te zetten op zijn Zweedse bucketlist van deze zomer.
Ondanks dat hij nu een stuk vroeger is, moet hij toch achteraan aansluiten in de rij. De gastheer van ‘Gastabud’ zegt de mensen aan het begin van de rij op strenge toon dat ze het looppad vrij moeten houden en buiten achter de drempel moeten wachten. De gastvrijheid en vriendelijkheid van de jonge vrouw die de Viking en zijn reisgenoot drie jaar geleden hielp, heeft plaats gemaakt voor een paar oudere mannen die vooral keihard bikkelen met zakelijke hardheid en lopende band werk. Na drie kwartier wachten, als de Viking bijna vooraan staat, komt opnieuw de grijsharige man zijn strenge gezicht in de deur opening laten zien. Hij spreekt de Viking kortaf aan: “are you alone? Yes? Come” en hij wenkt de Viking hem te volgen. Hij heeft voor hem een plekje aan de bar. Een andere man, die ook zomaar een hipster werkend in een Amsterdamse Starbucks had kunnen zijn, komt de bestelling opnemen. Uiteraard gaat de hongerige Viking voor de Zweedse balletjes. Het duurt niet lang voordat het gerecht voor hem op de bar staat.

De balletjes zijn wederom ongeëvenaard. Evenals de perfecte, romige aardappelpuree en dito jus. De kenmerkende rode besjes en schijfjes augurk geven het geheel wat kleur. De Viking eet er nog net zijn bord niet bij op, maar toch mist er nog wat. Is het, het gebrek aan fijn gezelschap? De drukte in dit kleine gebouwtje? Dat het niet meer mogelijk is dit heerlijke eten in alle rust op het terras te kunnen nuttigen? Of is het dat op slechts een paar meter afstand, net buiten de deur, nog steeds een kleine rij behoorlijk hongerige mensen staan te wachten tot zij eindelijk aan de beurt zijn? De gastheer doet nog een dappere poging om gastvrij over te komen door de Viking te vragen of het smaakt, maar echt gemeend komt dat niet meer over. Het dessert slaat hij daarom maar over en als hij zijn buikje rond gegeten heeft rekent hij snel af om terug de stad in te gaan.

Het is zaterdagavond. Stockholm leeft. Op de terugweg richting het hostel komt hij langs een pleintje waar een Afrikaanse drumband voor een groot feest aan het zorgen is. Compleet met danseressen en een overenthousiaste “zanger,” die vooral heel hard kreten aan het schreeuwen is, in de hoop zo het publiek nog meer op te zwepen.

Tekst gaat verder onder de afbeelding

Terug in het hostel treft hij Londen en Antwerpen aan. Hij raakt met ze in gesprek en even later wil hij voorstellen om samen een drankje in de stad te gaan doen. Voor hij zijn zin kan beginnen is Londen hem voor. Ze heeft een hele goede ijssalon, net voorbij het station gevonden, dus vraagt ze of we zin hebben in een ijsje. Antwerpen slaat over, hij is nog niet helemaal fit, maar wacht wel tot we terug zijn en dan kunnen we misschien nog met zijn drieën naar de bar beneden gaan. En dus besluiten Londen en de Viking samen een overheerlijk Italiaans ijsje te halen.
Als de twee terug zijn loopt Londen naar de receptie en de Viking praat op zijn slaapzaal wat na met Antwerpen. Na enkele minuten komen de Keulen en Bonn terug van hun bezoek aan ‘Skansen.’ Een ingang voor de Viking om ervaringen te delen en zowaar een echt gesprek te hebben met zijn Duitse kamergenoten. Het duurt echter niet al te lang of hij valt opnieuw compleet buiten de groep. Vanuit zijn hoekje hoort hij Keulen vertellen dat de twee meisjes zijn uitgenodigd om de stad in te gaan met hun vrienden van de andere slaapzaal. Antwerpen wordt gevraagd of hij meegaat. Natuurlijk zegt hij ja! Als Londen terugkomt van de receptie wordt ook zij hiervoor uitgenodigd. Na even twijfelen, zegt ook zij “Yes.” De Viking wordt hierin totaal genegeerd. Het beloofde drankje in de bar compleet vergeten. Niet dat hij anders verwacht had of dat hij, gezien de sfeer dit hele weekend al, volmondig “ja” gezegd had, maar het doet hem wel wat dat iedereen in de slaapzaal wordt uitgenodigd en hij opnieuw compleet genegeerd wordt. Als tijdens het klaar maken voor de grote uitgaansavond de Amerikaanse Kopenhagen ook binnenkomt en zelfs zij gevraagd wordt, terwijl tot dusver niemand meer dan een paar zinnen met haar heeft uitgewisseld, zakt de moed hem helemaal in de schoenen. Is hij dan echt die oude man geworden, die hier niet meer bij hoort? Zo voelt hij zich nog helemaal niet. Aan de andere kant; het gedrag van met name Antwerpen en de twee Duitse dames… Het zijn kinderen in zijn ogen. Hij mist zijn mede dertigers uit het hostel in Praag. Als zijn kamergenoten net weg zijn en de slaapzaal voor het eerst volkomen stil is, besluit hij zelf dan maar naar het restaurant beneden te gaan.

Het is verrassend druk in het restaurant. Opeens komt hij erachter dat hij niet de opa van het hostel is. Hier is de verscheidenheid aan mensen een stuk groter. Hij bestelt een drankje aan de bar en gaat aan één van de lange tafels bij het raam zitten. Naast hem zit een jongen achter zijn laptop de leukste uitjes in Stockholm op te zoeken. Schuin tegenover hem zit een vrouw van zijn leeftijd verdiept in een boek en recht tegenover een man van in de vijftig aandachtig te kijken naar iets dat zich op zijn telefoon afspeelt. De man kijkt op, wanneer hij vrolijk begroet wordt door twee meiden die minstens twintig jaar jonger zijn. Kijk zo kan het dus ook! Ze vragen of het een spannende wedstrijd is en wat de stand is. Het jeugd EK. Spanje staat met 2-1 achter tegen Engeland in de kwartfinale. De winnaar speelt tegen Nederland. De Viking en de man raken in gesprek. Eerst over de wedstrijd, daarna over van alles en nog wat. Madrid, zoals de Viking hem in gedachten noemt, komt uit een klein Spaans dorpje vlakbij de Spaanse hoofdstad. Hij is een groot fan van Athletico Madrid en de plaatselijke basketbalclub. In gebrekkig Engels kan hij dan ook van alles hierover vertellen, al kan de Viking hem niet altijd even goed verstaan. Hij probeert, op zijn beurt, de Spanjaard nog wat uit te leggen over wat korfbal is, maar of hij er ook maar een woord van begrijpt is de vraag. De Viking, Madrid en de vrouw naast Madrid hebben de grootste lol om drie jongens die met een paar biertjes op zichzelf volkomen belachelijk aan het maken zijn bij de karaoke machine. De avond vliegt voorbij. Iets na twaalven neemt Madrid met een stevige handdruk afscheid. Hij moet de volgende ochtend alweer vroeg het vliegtuig naar huis pakken. Even later gaat ook de Viking richting zijn slaapzaal. Enkele minuten later komt Antwerpen binnenlopen die het voor gezien hield in de Zweedse kroeg. De vrouwen zijn nog niet terug, wanneer de Viking na een mooie, fijne avond uiteindelijk in een diepe slaap valt.

Wordt vervolgd...