Eerdere delen:

Deel 1: Hans Christiaan Andersen
Deel 2: Thuiskomen
Deel 3: Midsommar

Deel 4: Alleen op de wereld?

Hoofdstuk 8
Zondag 22 juni, Stockholm – Ödeshög (Zwe)

Het is heerlijk weer voor een stranddag. De Viking is dan ook vlak nadat hij zijn auto heeft opgehaald in Södertalje neergestreken bij een strandje in de buurt van Stockholm aan de Oostzee. Rond een uur of één besluit hij dan toch te vertrekken naar zijn nieuwe verblijf.

Als hij ruim twee uur later aankomt bij het hostel in de buurt van Ödeshög zet hij zijn auto neer op de ruime parkeerplaats, waar het wel weer stikt van de vliegen, en loopt vervolgens een grote tuin binnen, waar veel mensen in het gras, op het terras of aan de houten picknicktafels zitten. Gezellig en gemoedelijk zijn de eerste woorden die opkomen in het hoofd van de Viking. Dat in combinatie met de schitterende omgeving, pal aan het meer Vänern, maakt dat de Viking erg hoopvol is over de komende drie dagen. Na even zoeken, vind hij de receptie in een ruimte wat nog wel het meest weg heeft van een kas in de bollenstreek. Achter de balie wordt hij geholpen door een vriendelijke man van Jamaicaanse afkomst. Hij wijst de Viking van een afstandje de weg waar hij heen moet gaan, maar loopt niet met hem mee.
Het gebouw wat de Viking instapt ligt aan het uiteinde van het terrein. Hij loopt eerst door een grote woonkamer, met houthaard, en langs een ruime keuken voor algemeen gebruik, voordat hij uiteindelijk bij zijn slaapzaal komt. Wanneer hij de sleutel omdraait en de deur opent komt hij voor een verrassing te staan. Hij had een slaapzaal van zes geboekt. Volgens booking.com waren er nog maar enkele plaatsen beschikbaar. Echter, wanneer hij de kamer binnenstapt bevindt hij zich in een slaapzaal van drie en geen enkel bed is in gebruik. Voor de rest ziet alles er prima, schoon en netjes uit, maar vreemd is het wel.
Als hij terug bij de receptie staat, praat hij wat met een Duitse man die op het terrein werkt. De Viking vraagt informatie over de wifi, want zijn eigen data heeft nul bereik. Hij krijgt de inloggegevens, maar de Duitse man waarschuwt wel dat het signaal niet altijd even sterk is. Dat blijkt een understatement. Het is een wonder als hij het vijf minuten achter elkaar volhoudt. De Viking besluit uiteindelijk maar om richting het dichtstbijzijnde dorpje te rijden voor wat boodschappen en een hapje te eten.
Nadat hij boodschappen gedaan heeft probeert hij het bij de lokale pizzeria. De norse, donkere man, die op dat moment bezig is met wat opruimwerkzaamheden ziet dat hij bij de balie staat te wachten, maar blijft toch rustig zijn ding doen. Na iets wat wel vijf minuten voelt komt hij op zijn dooie gemakje naar de balie toe. Na de gebruikelijke “Do you speak English?” kijkt de man de Viking chagrijnig aan en komt er één enkel woordje uit: “No.” Nou dat is dan in ieder geval duidelijk. De Viking bedankt de man kortaf en vertrekt. Hier wil hij niet eens meer een pastaatje eten. Uiteindelijk eindigt hij dan toch weer bij de MAX Burgers, maar toch hopelijk wel voor de laatste keer.
Als de Viking terugrijdt blijft hij, halverwege de heuvel, eerst nog minstens een uur stil staan bij de houten picknicktafels op het uitkijkpunt. Het uitzicht is schitterend! Dat vinden de Duitse toeristen naast hem en de voorbijkomende hardlopers, mountainbikers en hikers duidelijk ook.

Tekst gaat verder onder de afbeelding

Terug bij het hostel is het opeens uitgestorven. De Viking probeert nog eens, tevergeefs, verbinding te krijgen met de wifi. Uiteindelijk gaat hij naar zijn, nog steeds, lege slaapzaal, waar hij na veel pogingen, als hij bij het open raam gaat zitten, toch contact krijgt met Haarlem, een vrouw met wie hij al even via Facebook contact heeft en negen jaar geleden met haar partner vanuit Nederland naar het zuiden van Zweden is verhuisd. Ze zouden deze week nog eens gaan afspreken in een stad in de buurt van de volgende locatie.
De Viking verteld Haarlem onder andere dat er hier niemand lijkt te zijn, afgezien van het personeel, wat vreemd is, gezien dat Booking.com toch echt meldde dat er nog maar enkele plekken beschikbaar waren en de kamer die hij in eerste instantie wilde boeken was helemaal niet meer beschikbaar. Het wordt later en later, als er opeens op de deur wordt geklopt. Met Haarlem nog aan de telefoon doet de Viking de deur open. Het is de aardige Duitse man van eerder vandaag, die in zijn ondergoed voor de deur staat. Hij zegt dat hij de kamer hiernaast heeft en hij morgen vroeg op moet, om te werken, dus of de Viking het gesprek wil afronden. Ondanks dat de Viking dit toch wel wat overdreven vindt, bied hij zijn excuses aan en belooft het gesprek af te ronden.
In overleg met Haarlem besluit de Viking zijn auto in te stappen en een stukje te gaan rijden, voor wat privacy en een beter bereik.

Halverwege de heuvel brengt de Viking aan de rand van het bos zijn auto tot stilstand. Het is doodstil hier, op het geluid van de knisperende blaadjes van de bomen en wat late vogels na. In gesprek met Haarlem aan de telefoon geeft de Viking al snel aan echt geen goed gevoel te hebben bij dit hostel. Als ook Haarlem hem dan aanraadt te vertrekken, want niet overal in Zweden is het even veilig, is de keuze snel gemaakt. Halverwege het gesprek komt er opeens iets vlak over de auto vliegen. Een vleermuis misschien? “Sst” onderbreekt de Viking, Haarlems monoloog. Op nog geen meter afstand vlak voor hem is zojuist een bruine uil op een tak geland. De Viking probeert nog naar zijn camera te grijpen, maar de uil kijkt hem met zijn grote ogen recht aan en vliegt weer weg. Als hij dit aan Haarlem vertelt, raad ze hem aan om in het vervolg gewoon op te hangen en een foto te maken, want zo’n kans krijg je niet vaak. Zelfs niet in Zweden. Het is al half twaalf geweest als de Viking in het pikkedonker weer terug rijdt. Vlak voor zijn auto langs rent iets pluizigs in hoge snelheid naar de overkant van het bosweggetje. Het is geen konijn, een marter misschien? Eenmaal terug op zijn privéslaapzaal valt hij in een diepe, maar korte slaap.

Hoofdstuk 9
Maandag 23 juni, Ödeshög – Lindö (Zwe)

De volgende ochtend is de Viking vroeg wakker. Na een snel ontbijt pakt hij opnieuw de auto en rijd richting het uitkijkpunt waar hij als eerste de camping opbelt waar hij eigenlijk pas woensdag naar te zou gaan. Hij wordt te woord gestaan door een enthousiaste Duitser. Na even wat getik op zijn computer vertelt hij de Viking dat hij meer dan welkom is!
Het volgende telefoontje is naar de boekingswebsite. De vriendelijke vrouw aan de andere kant van de lijn hoort zijn verhaal aan. Ze mailt de eigenaar van het hostel met het verzoek om het geld terug te krijgen van de rest van het verblijf en adviseert de Viking om terug naar het hostel te rijden, zijn spullen te pakken en bij het uitchecken te attenderen op het mailtje. Dat doet hij dan ook.
Bij het uitchecken wordt gezegd dat ze het met bookings.com gaan oppakken. De sfeer is veel koeler, minder hartelijk dan de vorige dag. De Viking houdt opnieuw zijn relaas over het spookhostel en dat het wel erg stil was voor een hostel die bijna volgeboekt zou zijn. Het enige wat hij van de oudere vrouw aan de balie krijgt te horen krijgt is dat het niet voor iedereen is, zo’n rustige plek, midden in de natuur. Hij besluit hier heel snel weg te gaan.

Als de Viking de lange snelweg afrijdt, richting de provinciale weg rijdt er enkel een ruime, Duitse Volkswagen, bepakt en bezakt, achter hem. Voor de rest is de weg kilometerslang uitgestorven. De Duitser die hij vanochtend nog aan de telefoon had, had hem al gewaarschuwd dat er regen was voorspelt voor het zuiden. Hij heeft niets te veel gezegd, want het komt met bakken tegelijk uit de lucht. Als de Viking, geleid door zijn navigatie, rechtsaf het modderige bospaadje op stuurt, blijft hij achtervolgt worden door de donkere stationwagen achter hem. Terwijl de regen gelukkig wat afneemt, rijden ze de camping op waar al een tweetal mannen met paraplu staan te kletsen. De jongste van de twee, met donkere haren, een kort, getrimd baartje en piercing in zijn lip, komt naar de Micra toe gelopen. Hij stelt zich voor als de man die de Viking vanochtend al aan de telefoon had. Het is gelijk een zeer warm en gastvrij welkom. Hij adviseert om, nu het nagenoeg droog is, eerst de tent op te zetten. De man loopt voorop en wijst zowel de Viking als de Duitsers die kilometers achter hem aan zijn gereden een plekje aan. Zij aan zij met het koppel van eind twintig dat uit de Volkswagen gestapt komt zet de Viking zijn tent op. Als zijn tent staat, kijkt hij eens goed om zich heen. Hij staat op een bescheiden grasveldje met in het midden een houten huisje. De meeste gasten zijn Duitsers in caravans. Zijn buren en hij zijn de enigen met een tent. De meesten zijn Duitsers, maar hij herkent ook enkele Nederlandse kentekenplaten. Veel mensen ziet hij nog niet, waarschijnlijk allemaal aan het schuilen voor de regen.
Als hij naar de receptie sopt, over het kletsnatte grasveld, word hij door een sympathieke lach begroet door de campingbeheerder. Na de nodige info over het toiletgebouw en het privémeertje waar een kano en roeiboot liggen voor algemeen gebruik en de waarschuwing dat open vuur verboden is, behalve in het kampvuurhuisje op het midden van het veldje, praten de Viking en de campingbeheerder er lustig op los. Ze hebben het over het spookhostel en maken hier en daar wat grapjes. De beheerder vertelt over zijn Nederlandse vrouw en dat zijn moeder, die hier vlakbij verblijft, elke ochtend verse broodjes op bestelling voor de campinggasten langs kom brengen. Alleen niet op woensdag, want dat is haar vrije dag! Hij waarschuwt ook over de kleine steekvliegjes, die hier met honderden tegelijk rondvliegen. Die bijten. Te laat! Hij vond de vliegjes tijdens het opzetten van zijn tent al bloedirritant, maar nu hij eens goed kijkt blijkt dat zijn armen helemaal onder de rode vlekjes zitten. En opeens begint het nog te jeuken ook.
Als het Duitse koppel ook naar de receptie komt, nemen ze afscheid van elkaar en gaat de Viking wat schrijven in het schattige houten huisje. Hij neemt plaats op de knusse bankjes rond de barbecue, die tevens dient als kampvuur put.
Na een tijdje komt het Duitse koppel binnengelopen en vragen vriendelijk of ze hier mogen koken. Natuurlijk mag dat, dan zitten ze tenminste droog! De drie raken in gesprek. De vrouw vertelt over de discussie die ze met haar partner in de auto had. Ze dacht dat die kleine, rode Micra, waar aan de buitenkant niet te zien was dat er ook maar iets van bagage in zat, nooit naar dezelfde camping zou gaan als zij. Hoe krijg je dat voor elkaar? Met zo weinig bagage reizen. Bij het Duitse stel in de auto kon niks meer bij en zij zijn maar enkele dagen onderweg.
Als de twee Duitsers hun eten bijna op hebben en de Viking net begint aan zijn eigen bereidde maaltje, die hij al in de supermarkt in Ödeshög gekocht had, komt er een Nederlandse vrouw bij staan. Dat resulteert in het meest internationale gesprek dat de Viking ooit gevoerd heeft. Het gaat moeiteloos over van Nederlands, naar Engels, naar Duits en weer terug. De vrouw spreekt alle drie de talen vloeiend. De Viking verstaat het Duits wel, maar praat alleen maar Engels en Nederlands.

Die avond ontmoet de Viking nog meer campinggasten. Hij praat eerst met een gepensioneerde man die hier samen met zijn vrouw al enkele jaren komt. Hij komt uit het midden van Duitsland, dus besluit de Viking hem Berlijn te noemen. Berlijn weet hem gelijk wat tips te geven terwijl hij als een volleerd pyromaan het kampvuur in het houten huisje flink aan het opstoken is. Hij vertelt over de eland die hij vorig jaar nog vlak achter zijn caravan in het bos was tegengekomen.
Inmiddels is het droog. Ook volgens de weer app blijft het de komende uren droog en dus neemt de Viking tijdelijk afscheid van Berlijn en zijn vriend die er inmiddels bij is komen staan en vertrekt hij voor de wandeling op de route die Berlijn zojuist aanraadde.
De route leidt hem door het schitterende bos vol met naaldbomen. Het is er heerlijk rustig en hij geniet met volle teugen van de frisse, schone lucht en het gefluit van de vogeltjes. Dieren komt hij, op de vieze, glibberige, zwarte slakken na, nog niet tegen. Wel loopt hij langs een typisch Zweeds, rood huisje, een kleine pipo wagen die dient als vissershut en het meer waar de campingeigenaar het eerder al over had.
Eenmaal terug op de camping, ziet hij de rook uit de schoorsteen van het houten huisje al van een afstand de lucht in cirkelen. Het huisje is inmiddels vol gestroomd met, met name de Duitse campinggasten. De Viking neemt plaats tussen de Duitsers en het communiceren gaat verrassend makkelijk, aangezien hij het meeste Duits wel verstaat en om hem bij het gesprek te betrekken vallen zijn nieuwe Duitse familieleden ook vaak terug op het Engels. Het was nog lang onrustig op deze camping midden in het Zuid-Zweedse bos.

Wordt vervolgd...