Eerdere delen:

Deel 1: Hans Christiaan Andersen
Deel 2: Thuiskomen
Deel 3: Midsommar
Deel 4: Alleen op de wereld?

Deel 5: Beestenboel

Hoofdstuk 10
Dinsdag 24 juni, Lindö/Värnamo (Zwe)

Het is een schitterende ochtend op Lindö Camping in het Zweedse bos. Het is gelukkig weer droog en het zonnetje schijnt aan de helderblauwe hemel. Aan de picknicktafel op zo’n acht meter voor zijn tent zit de Viking te genieten van zijn verse broodjes met jam en een warm kopje thee. Als de Viking zijn ontbijt op heeft, doet hij nog even snel een afwasje en stapt in zijn auto naar de stad Värnamo voor wat boodschappen en wie weet wat hij onderweg nog zal tegenkomen?

Hij is de bocht van het bospad naar de provinciale weg nog maar net om als de Viking plots moet afremmen. Op enkele meters voor hem springt opeens uit het bos, een jong hertje tevoorschijn. Met een snelheid die de maximumsnelheid ruim lijkt te overschrijden steekt hij de weg over. Als de Viking de auto langs de kant van de weg zet en het hertje tussen de bomen door probeert te fotograferen is het hert al zo ver buiten bereik dat dit zelfs met zijn grote telelens niet meer haalbaar is. Nu hij met eigen ogen heeft gezien dat de driehoekige geel-rode borden met icoontjes van elanden, herten of andere bosdieren langs de weg er zeker niet voor niks staan rijdt hij alert en rustig houdend aan de maximumsnelheid verder. Even later komt hij nog een reebokje tegen die in de berm van zijn ontbijt van gras aan het genieten is. Opnieuw is deze al het bos ingevlucht voordat de Viking zijn camera op de bijrijdersstoel kan pakken. Dit begint wel een beetje een vervelende gewoonte te worden deze reis.

Aan de rand van Värnamo vindt de Viking een grote supermarkt om zijn proviand te kunnen aanvullen. Op de terugweg stopt hij nog even bij een historisch parkje, op zo’n één kilometer van de supermarkt vandaan, voordat hij terugrijdt naar de camping.

Als de Viking opnieuw over de lange bosweg richting de camping heen rijdt, moet hij plots opnieuw stoppen. Vlak voor hem, midden op het pad, staat een moederhert samen met haar twee jonkies. Het is een erg schattig tafereel, hoe moeder en kinderen rustig en vreedzaam aan het grazen zijn. Als de moeder de auto, die op dat moment tot stilstand komt opmerkt, rent ze snel met éen van haar jongen het dichtbegroeide bos in. Het tweede jong blijft uitdagend, midden op het pad staan en kijkt de Viking recht aan. Echter als de Viking voorzichtig zijn hoofd en camera uit het raam steekt voor een wat betere foto dan die ene wazige die hij door de voorruit genomen heeft, rent ook dit stoere hertje snel het bos in. Achter zijn moeder en broertje of zusje aan.

De rest van de dag geniet de Viking van een heerlijke relax dag op de camping. Als de avond valt geniet hij van een heerlijk broodje hamburger van de grill.
Wanneer hij terugkomt van een stevige hike door de omgeving van de camping, waarbij hij ook nog wat bekenden tegenkomt, waarmee hij een stukje mee oploopt, brand het kampvuur alweer. Berlijn heeft zichzelf dit keer overtroffen. Het vuur rijkt meters hoog, richting de oude schoorsteen van het houten huisje. Er wordt gepraat, gelachen, gegeten en gedronken. Ook de campingeigenaar en zijn vrouw zijn deze keer van de partij. Als München, die uit het zuiden van Duitsland komt, een ellenlang verhaal heeft opgehouden, stelt zij de vraag aan de Viking of hij daar wat van heeft kunnen volgen. De Viking antwoord met “No, I gave up, it was to fast.” Het is Berlijn die antwoord met dat door dat zuidelijke accent van München, niemand ook maar een woord begrijpt van wat hij zegt. Een bulderende, gezamenlijke lach galmt over de camping heen.
De Viking voelt zich hier al zo thuis dat hij hoopt dat deze avond nooit meer voorbij zal gaan.

Tekst gaat verder onder de afbeeldingen

Hoofdstuk 11
Woensdag 25 juni, Lindö/Viitsjö/Lagan/Värnamo (Zwe)

Als de Viking de volgende middag iets na twaalven arriveert in de stad Viitsjö, is het nog even goed zoeken naar een parkeerplaats. Wanneer hij vervolgens met Haarlem belt, waar zij staat, blijkt dat ze beiden op een ander parkeerterrein staan. Haarlem stelt voor om zelf naar de Viking toe te komen en even later lopen ze samen het centrum in. De Viking praat haar helemaal bij over het hostel en dat hij inmiddels vanochtend een antwoord heeft gekregen van Booking.com. Ze hebben geen reactie meer ontvangen van het hostel en kunnen er verder niks meer aan doen. Dus als hij zijn geld nog terug wil, zal hij zelf contact met ze moeten opnemen. Tot zo ver dus de behulpzaamheid van Booking.com.
Haarlem heeft de Viking uitgenodigd voor een ‘dagens rätt.’ Dit is een typisch Zweedse manier van lunchen. Restaurants bieden dan een uitgebreid lunchbuffet aan, vaak tegen een gereduceerde prijs. Het is nog wel even zoeken naar een geschikt restaurant. Het meeste wat ze vinden ziet er namelijk niet heel erg uitnodigend uit. Bij gebrek aan beter, ploffen ze uiteindelijk neer op een terras bij een burgerrestaurant. Ze bestellen een paar burgers en voor de rest kunnen ze onbeperkt gebruik maken van de saladebar en onbeperkt koffie en thee pakken. Het eten blijkt uiteindelijk niet heel bijzonder en dat moeten ze ook nog eens met hun leven beschermen, want voor ze er erg in hebben, vliegt één van de enorme meeuwen die hier rondhangen er vandoor met een schijfje tomaat. Gestolen van het bord van de Viking, wanneer hij met Haarlem heel even hun thee denkt bij te kunnen vullen.
Na deze lunch neemt het tweetal afscheid van elkaar. De Viking loopt snel nog even naar de apotheek, waar ze eerder al langs waren gelopen. Hier koopt hij een tube Aloë Vera voor de rode bultjes op zijn armen en een spray die de bijtende vliegjes uiteindelijk op afstand moeten houden. De stank van de spray is niet te harden, maar als het de vliegjes op afstand houdt, stinkt hij liever een uur in de wind dan dat ie de hele dag kapotgaat van de jeuk.

De Viking heeft de hele middag nog voor zich. Wat kan hij verder nog gaan doen, tijdens zijn laatste volledige dag in Zweden? Hij heeft natuurlijk al best wat wildlife kunnen spotten, al dan niet bij toeval, maar helaas nog geen eland. En dus komt hij met dezelfde oplossing als drie jaar geleden op de laatste dag: een elandenpark. Op naar het Laganland Älg Park in Lagan, net voorbij Värnamo.
Voor omgerekend ongeveer twaalf euro krijgt hij onbeperkt toegang tot het park en het bijbehorende minimuseum. Als hij na het afrekenen, de deur naast het speelparadijs voor kinderen opent, komt hij eerst in een ruimte waar de hele geschiedenis en het ontstaan van Zweden staat uitgebeeld. Hij maakt een kort rondje door de ruimte. Allemaal erg interessant, maar uiteindelijk heeft onze Viking natuurlijk maar één doel: Het vastleggen van een eland!

Als hij naar buiten stapt, het warme zomerzonnetje in, word hij niet teleurgesteld. Voor hem ligt een groot, omheind terrein waarop de eerste eland met haar elandjong hem al direct indringend aankijkt. Hij had al gelezen over deze elanden. Het jonkie, die inmiddels al flink gegroeid is, is in de winter geboren. De meeste elanden overleven het niet in de eerste weken wanneer ze in de winter geboren worden, maar mede door de goede zorg van zijn moeder heeft dit sterke diertje het weten te redden tot de zomer. Ze zijn onafscheidelijk. Het jong blijft achter zijn moeder aanlopen, ook wanneer deze besluit een stukje te gaan wandelen door het lange gras.

Overal rond de hekken staan grote, houten torens die over de hekken heen uitkijken. Er zijn niet veel mensen hier. Eerder zag hij al een Duits koppeltje die meer oog voor elkaar hadden dan voor de elanden. Uitgerekend de twee andere mensen die hier rondlopen blijken een Nederlands koppel van in de vijftig te zijn. De vrouw spreekt de Viking in het Engels aan, waarop de Viking direct antwoord met dat het ook in het Nederlands mag. Ze staan voor het hek te bespreken hoe schattig het tafereel is dat zich voor hen afspeelt. Een moeder eland met op slechts twee meter afstand twee hele jonge elandjes. De ene wankelt zelfs nog een beetje als ze probeert op te staan. De twee doen alles samen. Ze eten samen, ze spelen samen, ze wassen elkaar en wanneer ze uitgeput zijn, slapen ze samen. De man en vrouw lopen verder terwijl de Viking nog wat foto’s maakt van de kleintjes, maar ook van de verschillende volwassen elanden die er rondlopen. Hij negeert zelfs zijn hoogtevrees om in de houten uitkijktorens te klimmen voor wat foto’s van bovenaf.
Het is bijna avond, als hij vertrekt uit dit elandenparadijs.

Tekst gaat verder onder de afbeeldingen

Ook Vikings moeten af en toe wat eten. Daarom besluit onze Viking om een nieuw bezoekje te brengen aan Värnamo, waar hij na even Googlen een uitnodigend restaurant vindt. Binnen een kwartiertje rijden komt hij in het centrum van dit kleine stadje aan. Hij ploft neer op het ruime, overdekte terras van ‘D8 Ristorante & Bar.’ De vriendelijke en gastvrije jongens en meisjes in de bediening zorgen dat hij niks te kort komt. Het heerlijke pastagerecht kan wedijveren met de Zweedse balletjes uit Stockholm, met bijkomend pluspunt dat het hier een stuk gezelliger zitten is. Als nagerecht bestelt de Viking nog een heerlijke chocoladefondant met ijs. Meteen bij de eerste hap stroomt de warme chocoladesaus als een waterval in het Zweedse bos uit de kern van het cakeje. Dit in combinatie met het koude ijs is een combinatie van hemelse proporties.

Bij terugkomst, sluit de Viking natuurlijk ook deze laatste avond in Zweden af met een nieuwe kampvuursessie op Lindö Camping die tot in de late avond duurt.
De perfecte afsluiting van een geweldige tijd hier in de Zweedse bossen.

Hoofdstuk 12
Donderdag 26 juni, Lindö – Malmö (Zwe) – Kopenhagen (Den)

De volgende ochtend is de auto, bij een waterig zonnetje, alweer snel ingepakt voor de volgende etappe. Eerst “even” uitchecken. Dit levert wel weer behoorlijk wat vertraging op, omdat de Viking en de campingeigenaar nog voor een laatste keer een geanimeerd gesprek voeren over koetjes en kalfjes en hoe de laatste dagen ervaren waren.
Als de Viking in zijn rode Micra het vochtige grasveld afrijdt richting het bospad, word hij vrolijk uitgezwaaid door zijn Duitse campingfamilie, met zijn grote vriend Berlijn voorop.
Wanneer hij het bospad afrijdt komt hij voor de zoveelste keer langs het enige woonhuis in de wijde omgeving en het bekende driehoekige geel-rode bord. Alleen staat er dit keer geen eland, hert of zwijn op, maar een kat. In het Zweeds staat er op een wit onderbordje “Hier woont een waardevolle kat zonder kennis van het verkeer.” Trots dat hij dankzij Duolingo hier geen Google Translate meer nodig voor heeft, om het te kunnen begrijpen wat er staat pakt de Viking nog snel even zijn camera tevoorschijn. Natuurlijk moet hier eerst nog even een foto van gemaakt worden voor zijn moeder en zusje, de kattenvrouwtjes, maar als hij eerlijk naar zichzelf kijkt, ook een beetje voor zichzelf, als kattenliefhebber.

Tekst gaat verder onder de afbeelding

Een paar uur later arriveert de Viking bij het strand van Malmö, aan de Oostzee. Hier heeft hij afgesproken met iemand van een fotografie forum. Gewoon voor de gezelligheid en om een mini-fotoshoot te doen. Na even wachten is ze daar, laten we haar maar gewoon Malmö noemen. Malmö is een kleurrijk figuur, met enkele tatoeages en piercings en knalroze haren, al schijnt haar originele blonde kleur er alweer zichtbaar doorheen. Het wordt een gezellige en creatieve middag, maar rond een uur of vijf is het toch tijd om afscheid van elkaar te nemen.

Een klein uurtje later komt de Viking aan op de camping bij een klein dorpje, net onder Kopenhagen. Toen hij net de Zweeds-Deense grens over reed is het gaan regenen en daar is het sindsdien ook niet meer mee gestopt. Welkom in Regenmarken!
Bij het online reserveren waren er wat problemen met het betalen. De website werkte gewoon niet goed en gaf error op error. Na wat mailcontact met een Deense man met weinig geduld, werd er gezegd dat hij maar gewoon moest langskomen en dan wel ter plekke contant of via Paypall kon betalen. Eenmaal op de camping is er echter geen personeel te vinden. Deze camping, gerund door vrijwilligers, heeft een zogenaamd ‘selfservice check-in.’
En dus gaat de Viking eerst maar op zoek naar zijn kampeerplek “T-5.” Echter is deze plek knap lastig te vinden. T-1, T-3, gewoon 5… maar nergens is T-5 te vinden. Wat enkele andere campinggasten om hulp vragen, levert ook weinig op. Totdat, wanneer hij net aan zijn tweede rondje wil starten, een Nederlandse vrouw op hem afloopt. Ze vertelt dat er geen personeel op deze camping is en het toch niet zo druk is. “Zet hem lekker daar neer” zegt ze na een minuutje sparren en ze wijst naar plek 5. En dus zet de Viking, op het moment dat het net iets minder hard gaat regenen, snel zijn tent op en plaatst zijn auto naast zijn tent. De kampeerplek is toch groot genoeg en er staan meer auto’s op het terrein zelf. Als zijn tent net staat, barst het opnieuw los. Dus in plaats van verder zijn tent in te ruimen, duikt de Viking de auto in en gaat hij eerst wat meegebrachte Zweedse broodjes eten.
Als hij net zijn laatste canelbrullar uit Zweden naar binnen zit te werken komt er een grote, brede man van in de zestig met een kaal hoofd en een witgrijs ringbaardje op hem afgelopen. De Viking draait zijn raampje omlaag en als de man begint te praten, klinkt hij een stuk minder intimiderend dan hij er van een afstandje uitzag. Met een vriendelijke, maar diepe stem vraagt de man in het Nederlands om informatie over de camping. Hij is op de bonnefooi hier met zijn vrouw en hun auto met daktent aankomen waaien. Nu zijn ze op zoek naar een slaapplek. Alles is nogal onduidelijk. Geen personeel te bekennen, maar hij merkte de Nederlandse kentekenplaat van de rode Micra op, dus nu vraagt hij de Viking om hulp. De Viking legt uit dat hij ook pas net is aangekomen en hij het ook niet helemaal snapte. Wat hij wel weet is dat je online moet boeken en alles zelfservice lijkt te zijn, maar dat het hem verder nog niet gelukt is, door alle storingen die de website rijk is. De betaalmethode per creditcard blijkt uiteindelijk wel te werken. Hierdoor kan de man wel probleemloos betalen en even later zetten de man en vrouw in de stromende regen hun daktent op.
Als om half tien ’s avonds de man opnieuw naar de Viking, die inmiddels wat aan het schrijven in zijn auto is, zegt hij dat zijn vrouw wat eten aan het maken is. “Heb je al wat kunnen eten? Zal ik anders vragen of mijn vrouw wat extra maakt?” Hoewel de Viking dit een enorm lief gebaar vindt, slaat hij dit toch af. Hij zit inmiddels vol van de broodjes en het enige wat hij nu nog wil is zijn tent induiken en hopen dat het weer hem morgen wat beter gezind is.

Wordt vervolgd...