Eerdere delen:

Deel 1: Hans Christiaan Andersen
Deel 2: Thuiskomen
Deel 3: Midsommar
Deel 4: Alleen op de wereld?
Deel 5: Beestenboel

Deel 6: If you got a change, take it!

Hoofdstuk 13
Vrijdag 27 juni, Kopenhagen (Den)

De volgende ochtend ziet de wereld er weer heel anders uit. Het is droog, zonnig en de mensen op de camping zijn vriendelijk. De Viking kan ook weer volop in zijn moedertaal praten, want in tegenstelling tot Zweden, stikt het op de camping van de Nederlanders. Als hij het toiletgebouw uitgelopen komt, raakt hij al snel in een gesprek over Noorwegen en Zweden met zijn nieuwe overbuurvrouw, die hij inmiddels omgedoopt heeft tot Mevrouw Oslo, en een vrouw die hier met haar partner verderop op de camping staat.

Terug bij de tent zit de Viking op zijn badlaken te genieten van een laat ontbijtje als er uit het niets een man van eind twintig met lang, vettig haar en een klein bruin baardje en gekleed in een soort van wit-grijs gewaad aangelopen komt. Hij lijkt zo uit de Bijbel weggelopen. Hij stelt zichzelf voor als één van de vrijwilligers van deze camping. Iets wat direct opvalt is zijn gebroken Engels met zwaar accent. Scandinaviërs staan normaal bekend om hun uitstekende kennis van de Engelse taal. Hij vraagt welke kampeerplek de Viking heeft. Deze legt uit dat het T5 is, maar dat hij die nooit heeft kunnen vinden en omdat er niemand was om hem op weg te helpen heeft hij hier maar zijn tent neer gezet. Dit is eigenlijk een camper/caravan plek, maar omdat het niet zo druk is en de Viking morgen toch weer vertrekt, mag hij hier wel blijven staan. Wel wordt hij nog even streng gesommeerd om mijn auto te verplaatsen naar de parkeerplaats aan het begin van de camping. Het is niet de bedoeling dat iedereen zijn auto op de camping laat staan. De verbouwereerde Viking belooft hem na zijn ontbijt te verplaatsen en voordat hij het kan hebben over de nog openstaande rekening, heeft de man alweer vluchtig “bye” gezegd en loopt weg om andere campinggasten op hun gebreken aan te spreken. De Viking lacht nog wat met meneer Oslo om deze rare snuiter en stapt uiteindelijk de auto in. Echter zet hij niet de auto op de parkeerplaats, maar rijd hij direct door naar Kopenhagen.

Nadat hij zijn auto in een parkeergarage heeft gezet, loopt de Viking langs de drukke hoofdweg richting het centrum. Terwijl hij bij de verkeerslichten probeert over te steken komen alweer een derde en vierde bus vol met spandoeken en schreeuwende en toeterende jongeren langsrijden. Als de twee bussen elkaar kruisen wordt het lawaai alleen maar harder en doen ook de buschauffeurs, met hun getoeter, fanatiek mee. Wat er precies op de spandoeken staat, krijgt de Viking niet helemaal mee. Het zal wel één of andere demonstratie zijn, is zijn eigen invulling ervan.
Na wat rondstruinen door de straten van de Deense hoofdstad ploft hij op een bankje neer met uitzicht op een fontein met één van de vele beelden die Kopenhagen rijk is.
Terwijl de Viking een slok van zijn water neemt, vanwege het warme en dorstige weer, word het opeens een drukte van jewelste rondom de fontein. Het blijkt dat twee van de bussen die de Viking al een aantal keer was tegengekomen of in de verte had gehoord, net om de hoek zijn gestopt. Alle jongeren die daarin stonden zijn met een hoop kabaal uitgestapt. Uit de, inmiddels bijna lege, bus komt harde muziek. De jongeren, met allemaal hetzelfde rare, witte petje met rode band op hun hoofd, juichen en toeteren en fluiten op hun meegebrachte toeters.
De Viking vindt het toch even tijd om te Googelen. Dit brengt al snel een duidelijk antwoord. Het is geen protest, zoals eerder gedacht, maar het zijn studenten die geslaagd zijn. In Kopenhagen en andere delen van Denemarken is het namelijk traditie dat als je geslaagd bent, je wordt rondgereden in een open bus. Alle studenten dragen een traditionele ‘studenterhue.’ In gouden letters is, op de achterkant van de rode band, de naam van de geslaagde student geborduurd. Dat is dus de betekenis van dat rare petje, wat de Viking nog het meest vindt lijken op een ouderwets matrozenpetje. Zo één van Peppie en Kokkie of Donald Duck.
Sommige van de studenten gooien al rennend hun shirt uit en springen in de fontein. Sommigen in hun ondergoed, anderen waren wat beter voorbereid met zwemkleding. Er zijn er zelfs enkelen die er met kleding en al inspringen! De studenten trekken veel bekijks van de voorbijgangers en sommigen nemen zelfs uitgebreid de tijd om op de foto te gaan voor of met de toeristen, die massaal zijn blijven staan alsof ze bij de Apenheul aapjes aan het kijken zijn. Na de eerste twee bussen, komen er steeds meer bussen vol met lichtelijk aangeschoten studenten aanrijden, terwijl anderen weer stilletjes vertrekken als hun passagiers de stad inrennen. De Viking heeft het na een paar minuten hier wel gezien en besluit nog even de stad in te gaan, alvorens hij weer terug richting de camping vertrekt.

Op de terugweg stopt de Viking eerst nog even bij het aangrenzende dorpje. Hier eindigt hij in een mooi en knus restaurantje in de enige winkelstraat die het dorpje rijk is. Hij bestelt een kipgerecht, wat eruitziet als een waar kunstwerkje. Het smaakt zo mogelijk nog beter dan het eruitziet. De kip is heerlijk mals en de warme groente en aardappelen die erbij geserveerd worden zijn ook heerlijk!

Tekst gaat verder onder de afbeelding

Als de Viking iets na achten terug is op de camping raakt hij in gesprek met Meneer en Mevrouw Oslo die op dat moment hun laatste happen van hun avondeten aan het wegwerken zijn. “Kan je schaken?” vraagt zijn overbuurman. De Viking antwoord dat hij dit nooit geleerd heeft, maar dat hij wel van andere bord en kaart spelletjes houdt. “Oh jammer, want ik begin het een beetje zat te worden om elke keer met schaken ingemaakt te worden door mijn vrouw.” Zijn vrouw haakt hierop in. “We hebben wel nog heel veel andere spelletjes, kom anders straks langs gaan we gezellig een spelletje doen!”
Een klein uurtje later zitten meneer en mevrouw Oslo en de Viking aan de campingtafel met een stapel vol spelletjesdozen.
Halverwege het eerste potje kijken de drie op. Een hoop gezang en getrommel komt vanaf de minigolfbaan aan hun linkerkant. De vrijwilligers van de camping hebben zich verzameld op het grasveldje bij de minigolf baan en zingen op het ritme van de trommels een monotoon lied. Het zijn 2 vrouwen en 3 mannen, elk gekleed in dezelfde beige gewaden die de man van eerder op de dag ook al aan had. De Viking en zijn metgezellen kunnen hun lachen niet bedwingen. Het lijkt wel een soort van sekte die je wel eens in films ziet. Na hun lied gaan de vijf Denen met zijn allen de sauna in, waarna twee van de drie mannen na een tijdje teruglopen richting de uitgang, zonder ook maar om te kijken naar hun gasten.
De andere man en de twee vrouwen blijven erg lang in de sauna achter en dus hebben de drie Nederlanders de grootste lol over de Deense campinghouder met zijn harem.
De rest van de avond wordt er tot lang na zonsondergang spelletjes gespeeld, gepraat, gesnackt, gedronken en heel veel gelachen.

Hoofdstuk 14
Zaterdag 28 juni, Kopenhagen (Den) – Kattendorf (Dui)

De volgende ochtend zijn zowel de Viking, als meneer en mevrouw Oslo druk in de weer om hun kampeerspullen op te ruimen. Voor alle drie zit de reis er bijna op. Waar de Viking in twee etappes naar huis rijdt, rijden zijn gezellige overburen in één keer terug naar hun huis in het zuiden van Nederland. Als hun ruime Skoda is ingeruimd komen ze afscheid nemen alsof in plaats van drie dagen, ze drie weken samen op de camping hebben gestaan. De Viking verbaast zich opnieuw, hoe snel je eigenlijk een bepaalde vriendschapsband kan opbouwen, als je op reis bent.
Een klein half uurtje nadat meneer en mevrouw Oslo vertrokken zijn, vertrekt ook de Viking. Op weg naar Duitsland, naar zijn laatste slaapplaats voordat hij weer naar huis gaat.

Het is al bijna half vijf in de middag als de Viking het Duitse plaatsje Kattendorf, net voor Hamburg, binnenrijd. Net als op de tweede dag zal hij op een ‘Campspace’ locatie overnachten. Hij beland uiteindelijk net buiten het centrum bij een bescheiden vrijstaand huis. Onderweg kreeg de Viking al een berichtje dat zijn gastvrouw nog in Kiel zit en haar man waarschijnlijk ook niet op tijd aanwezig zal zijn, maar dat hij het zichzelf gemakkelijk mag maken op het terras in de tuin. Het is een wilde tuin met hoog gras en midden in de tuin staat een grote trampoline. Zijn eerste gedachte is hoe hij ooit hier zijn tent gaat opzetten, maar na de lange reis kan hij zich er nu nog niet heel druk om maken. Dat is een zorg voor later. Hij neemt plaats op het comfortabele bankje op het houten terras dat tegen het woonhuis aan staat.
Als hij net zijn halfvolle beker met lauwe sap op de grote, houten tafel zet komt er een meisje van een jaar of achttien uit de deur naast hem gelopen. Ze komt wat onzeker over, zeker wanneer ze in het Engels moet uitleggen dat haar moeder wat vertraging heeft opgelopen, dus dat zij gevraagd is om de Viking alvast op weg te helpen. Samen verplaatsen ze de trampoline, zodat er een ruime plaats voor de tent van de Viking ontstaat. Ze geeft hem een sleutel voor het woonhuis en wijst hem de toilet en badkamer op de eerste etage. Mocht het enorm gaan regenen is er zelfs nog een gastenverblijf, maar de Viking verzekerd het meisje dat hij na de laatste weken wel wat gewend is. Hij besluit het meisje ‘Kitty’ te gaan noemen, aangezien ze zich in Kattendorf bevinden.

Als de Viking net zijn tent heeft opgezet, komt Kitty weer naar buiten gelopen. Eerder had de Viking haar al gevraagd naar een supermarkt. Kitty moet echter naar de manege om voor te bereiden op haar wedstrijd van morgen, dus vraagt ze de Viking op een wat onzeker toontje of hij haar misschien een lift kan geven, nu haar moeder het niet gaat redden. Dan kan ze de Viking gelijk de supermarkt aanwijzen.

Het ritje duurt slechts twintig minuten, maar de Viking komt al snel van alles te weten over Kitty’s familie. Vooral over haar broers verteld Kitty honderd uit. De ene heeft half Europa al gezien en woont en studeert momenteel in Spanje en de andere is voor de liefde naar Arnhem verhuist.
Nadat de Viking, Kitty uiteindelijk heeft afgezet bij de manege gaat hij snel op zoek naar de supermarkt. Na wat boodschappen te halen bestelt hij een schnitzel bij een norse, oudere man bij de eetgelegenheid in hetzelfde winkelcentrum. Als de Viking wat later aanvalt op zijn goed gevulde bord met schnitzel, patat en groenten komt hij tot de vervelende conclusie dat ze toch bestaan in Duitsland. Vieze, vette, smakeloze schnitzels. Voortaan toch maar weer wat meer moeite doen met het uitzoeken van een restaurant.

Eenmaal terug bij het huis in Kattendorf, komt de Viking onderweg naar de badkamer de man des huizes tegen. Het is een slanke man met een wat alternatief uiterlijk. Een goed gevulde baard en lang haar als de gitarist uit een oude rockband uit de jaren tachtig. Toch ziet hij er, mede door zijn vrolijke, jeugdige uitstraling, nog zo jong uit, dat je niet zou verwachten dat hij inmiddels al drie volwassen kinderen heeft. Ze maken een kort en beleefd praatje, voordat de Viking zich eindelijk kan gaan opfrissen na deze lange dag.

Als de Viking die avond rustig op het terras een Donald Duckje aan het lezen is, krijgt hij al snel gezelschap van meneer en mevrouw Kattendorf en Kitty, die inmiddels van haar training is opgehaald door haar moeder. Mevrouw Kattendorf is een vriendelijke, open vrouw. Net als haar dochter heeft ze hele verhalen. Ze hebben het vooral over hun gezamenlijke liefde voor Zweden en de keren dat ze haar zoon zijn gaan opzoeken in Arnhem en in de meest schitterende omgeving bij een Campspace zijn wezen overnachten. Ook de schitterende foto’s van hun fotograferende oudste zoon in Spanje komen aan bod. Trots laat Kitty de schitterende foto’s uit IJsland van haar broer zien.
Zo gaat de avond snel voorbij. In een klein dorpje onder de rook van Hamburg, bij deze vreemde, maar vriendelijke en gastvrije familie.

Hoofdstuk 15
Zondag 29 juni, Kattendorf (Dui) – Harderwijk (Ned)

De volgende ochtend kan de Viking gelukkig weer een droge tent inpakken. Van de familie Kattendorf heeft hij de vorige avond al afscheid van genomen. Zij zijn die zondagochtend al vroeg vertrokken voor de dressuurwedstrijd van Kitty, aan de andere kant van het land. Na zich even snel opgefrist te hebben legt de Viking de sleutels van het huis op de afgesproken plek neer en vertrekt hij voor zijn allerlaatste etappe van zijn avontuur.

Na nog geen half uur rijden neemt hij een uitgebreid en verrassend goedkoop ontbijt bij een wegrestaurant tussen Kattendorf en Hamburg in. Eenmaal weer terug onderweg kan hij achteraan aansluiten in de files bij Hamburg en Bremen, al valt het nog enigszins mee. Voor Duitse begrippen dan. Veertig minuten vertraging is eigenlijk niks in deze regio.
Als de Viking eenmaal de snelweg af is en op de bekende provinciale wegen richting Meppen en de Nederlandse grens rijdt stuit hij op de ene, na andere wegafsluiting. Als hij zich vervolgens voor een derde keer stuk rijdt op een afgesloten weg overlegt hij met de twee Nederlandse vrouwen in de auto die al enkele kilometers achter hem reden. Google Maps geeft in beide auto’s ook niet aan dat er wegafsluitingen zijn en nergens wordt aangegeven hoe ze nu moeten rijden. Een derde auto, met Duitsers, geeft uitsluitsel. De twee Nederlandse auto’s mogen wel achter hun aanrijden, zij kennen de weg hier. En zo rijden de drie auto’s binnendoor langs kleine Duitse dorpjes de toeristisch route. Wanneer de Duitse auto rechts afslaat geeft deze netjes aan dat de Nederlanders nu gewoon rechtdoor moeten rijden en inderdaad na enkele honderden meters komen ze weer uit op de snelweg richting Hoogeveen. De Viking besluit nog even snel te tanken bij de laatste afrit voor de grens, voordat hij daadwerkelijk weer zijn moederland in gaat rijden.

Als hij de Duits-Nederlands grens binnenrijdt staan er ter hoogte van Emmen en Hoogeveen heel veel mensen langs de kant van de A37. Hij denkt graag dat het voor hem is. Een warm welkom thuis voor de avontuurlijke Viking. En die honderden, internationale motoren om hem heen? Die horen ook gewoon bij het welkomstcomité.
Uit zijn bluetooth speaker komen voor misschien wel de honderdste keer de klanken van countryzanger Cody Johnson voorbij, welke hij wederom luidkeels meezingt.

“If you got a change, take it, take it while you got a change. If you got a dream chase it, ‘cause a dream won’t chase you back.”

Deze twee zinnen waren eigenlijk zo’n beetje het thema van deze reis. Hij ging dit avontuur in zijn eentje aan, omdat er uiteindelijk niemand mee wilde of kon. In de woorden van Cody Johnson: “Je leeft maar één keer, dus haal er uit wat erin zit en laat je niet tegen houden door je twijfels of je angsten.” Op wat enkele momentjes na, was hij eigenlijk nooit eenzaam of alleen. Hij maakte veel Deense, Zweedse, Duitse en zelfs enkele Nederlandse en Spaanse vrienden onderweg. Hij maakte herinneringen om nooit te vergeten. Ervaringen die hem een sterker en rijker mens maakten. Al gaf hij nog zo veel Euro’s en Kronen uit in de musea, de stad, de restaurantjes of het elandenpark. Natuurlijk is het altijd leuker om samen te reizen en samen avonturen te beleven. Het met iemand te kunnen delen. Maar als er niemand is om mee te gaan, welke keuze maak je dan? Blijf je thuis zitten, op de bank, zodat er sowieso niets gebeurt of ga je zelf de strijd met het onbekende aan?
De Viking koos in ieder geval voor het laatste en daar heeft hij geen moment spijt van gehad. En wat betreft de reis met iemand te kunnen delen? Doormiddel van dit sprookje zal nu iedereen zijn verhaal kunnen lezen.
Eenmaal thuis heeft de Viking nog een weekje vrij, voordat het normale leven weer begint. Dan zal het euforische gevoel van dat hij dit alles toch maar even geflikt heeft en het gevoel van ultieme vrijheid en geluk weer snel naar de achtergrond verdwijnen. De ervaringen zal hij echter de rest van zijn bestaan altijd met zich meedragen. Net zoals de bijzondere personen die hij op deze reis ontmoet heeft altijd een plekje in zijn hart hebben gekregen. Van de automonteur van de pechhulp in Odense, tot de Duitse campinggasten op Lindö Camping en van de behulpzame Denen die zijn parkeerkosten in Karlskrona betaalden tot aan het gepensioneerde, Nederlandse koppel in Kopenhagen en al die anderen die hij op deze schitterende reis heeft ontmoet.
Het was een schitterend, uniek avontuur voor onze reislustige Viking en zoals dat altijd gaat met sprookjes…

Hij leefde nog lang en gelukkig.

Einde