Van vrijdag 28 juli t/m zondag 6 augustus heb ik samen met een geweldige groep mensen een roadtrip gemaakt door Zuidwest-Zweden. Geen onbekend terrein voor mij, aangezien ik vorig jaar samen met Lisanne dit ook gedaan heb, weliswaar in een andere kortere route zodat we per locatie wat meer de tijd hadden om de omgeving te ontdekken. Waar we het vorig jaar nog via een reisbureau deden, hebben we dat dit jaar met de hele groep zelf gepland. De groep bestond oorspronkelijk uit negen mensen uit Nederland en België tussen de 22 en 35 jaar oud.
Helaas heeft uiteindelijk Lisanne door privéomstandigheden moeten afhaken, maar in alles wat we deden was ze er altijd een beetje bij en we hebben, als de hechte groep die we toen al waren, regelmatig contact met haar gehad tijdens de reis.
In deze blog zal ik de komende dagen/weken in delen verslag doen van onze avonturen in het land van de elanden, de blauwe meren en de Vikingen.
Dit is het verhaal van de Vikingen van de lage landen!

Eerdere delen: Deel 1 - Deel 2

Dag 4: Varberg – Göteborg – Varberg

De bel gaat. Dit betekend in ons luxe onderkomen in Varberg niet dat er bezoek aanbelt, maar dat iemand de toegangscode bij de voordeur intypt. Vanuit alle hoeken van het huis springen de zeven Vikingen, inclusief ikzelf, op om een kort sprintje naar de voordeur te trekken. Wanneer deze open gaat en Lila voor de eerste keer voet zet binnen haar eerste verblijfplaats in Zweden barst er een luid gejuich en applaus los. We zijn eindelijk compleet!
Veel tijd om bij te praten is er niet, want de trein die we voor die middag geboekt hebben wacht niet op ons. Het is tijd voor ons aller eerste dagje uit als volledige groep.

Na een trein- en busrit van vijf kwartier komen we aan op Göteborg CS. Druk discussiërend wat we die dag in deze tweede stad van Zweden gaan doen lopen we richting het centrum. Hier spreken we af dat we rond een uur of zes vanavond weer afspreken en ieder ons eigen weg gaan. Terwijl het andere viertal snel de drukke winkelstraat in verdwijnen, loop ik met Mariëlle, Ruben en Lila richting het historische gedeelte van de stad. Onderweg hangen we de toerist uit met wat fotootjes aan de grachten bij de 400 jaar Göteborg bloemenboog. Het was ons alleen wel gelijk duidelijk dat deze bloemetjes waarmee de boog versiert was niet dagelijks water kregen, aangezien er al behoorlijk wat half verlepte exemplaren tussen hingen. We liepen door om uiteindelijk bij een grote kathedraal uit te komen. Dit was de Göteborgs Domkerk. Deze hoofdkerk van het bisdom van Göteborg uit 1815 staat aan de rand van het centrum en is inmiddels een enorme toeristische trekpleister geworden. Terwijl ik deze kerk vanaf de buitenkant op de foto wil zetten, lopen opeens onze vier andere reisgenoten door mijn beeld heen, die via een omweg op dezelfde locatie zijn uitgekomen. Een kort onderonsje volgt, maar al snel gaan we toch weer ieder ons eigen weg.
Met zijn vieren lopen we de historische straten door en duiken zo nu en dan een souvenirwinkeltje binnen. In de laatste van deze kleine winkeltjes vol met zoetigheid, magneetjes en T-shirts met elanden en Vikingen kopen we nog wat souvenirs voor onszelf of voor de thuisblijvers in Nederland voordat we verder lopen. Het centrum uit.
Na een paar honderd meter komen we aan bij een grote heuvel met een steile trap naar boven. We beklimmen de trap. Dat gaat de ene wat beter af dan de ander. Zodra we alle vier bovenaan staan en uitgepuft zijn kunnen we genieten van het uitzicht. We kijken uit over de stad. De hijskraan die boven alle daken uitkomt doet toch wel wat afbraak aan het uitzicht, maar toch blijven we hier nog even wat langer hangen om te kletsen en foto’s te maken. Van elkaar en van het uitzicht.
Na een tijdje besluiten we ons toch weer wat verder op te splitsen. Waar Lila en ik een terrasje willen gaan opzoeken nemen de andere twee een beslissing om de veertig minuten wandeltocht te overbruggen naar de Botanische Tuinen van Göteborg, net buiten het centrum.
Terwijl we met zijn tweeën druk kletsend terug richting het centrum lopen duiken we eerst nog een gitaarwinkel in vol met akoestische, maar ook heel veel elektrische Fender gitaren. De mooiste gitaren hangen achterin en de prijskaartjes vallen enorm mee. In Nederland ben je hier veel meer voor kwijt. Ik weet waar ik wezen moet als ik opzoek ben naar een nieuwe gitaar!
Na een tijdje ploffen we neer bij een bakkerij midden in de stad. We bestellen met zijn tweeën een kanelbrullar, een soort van Zweeds kaneelbroodje. Al is broodje misschien niet het goede woord in deze. Er word ons een enorm brood voorgeschoteld waar je met zijn gemak met zijn achten van kan eten. Als de rest van de groep zich bij ons voegt en we uiteindelijk compleet zijn nemen we meer dan de helft dan ook mee in een broodzak voor de volgende dag.

Het is maandagavond laat. Een deel van de groep is al in één keer vanaf het station naar huis gelopen. Ik loop samen met enkele andere reisgenoten de toeristische route, via het strand, terug. We praten nog wat bij over de avond die we nu alweer in rap tempo achter ons laten. Nadat we vertrokken bij de bakkerij zochten we een restaurant uit. Dit was nog niet zo gemakkelijk, aangezien bijna alles vol zat. Of zoals Roel met een hoog aangezet stemmetje zou zeggen “fully booked.” Uiteindelijk konden we toch, net buiten het centrum, terecht bij een sfeervol Steampunk restaurant waar we heerlijk hebben gegeten. Omdat we nog een uur tot onze bus ging moesten overbruggen zijn we daarna neergestreken in een café waar op dat moment net een liveband aan het spelen was. Vervolgens waren er vier die het briljante idee hadden opgepakt een paar elektrische steps te huren die overal in Zweden langs de weg staan en die te ontgrendelen zijn met een betaalapp. De overige vier vonden het prima en gingen die laatste vijf minuten gewoon lopen. Om een lang verhaal kort te maken; De wandelaars waren ver voor vertrek van de bus al aanwezig en zaten volledig in de stress dat de rest er nog niet was. Op het aller-aller-laatste moment kwamen onze reisgenoten aan bij het station en zo konden we net op tijd instappen. In de bus werd uitgelegd dat niet alle steps het deden en dat ze dus extra lang hebben gedaan om de steps van het slot te kunnen halen. Uiteindelijk kon iedereen er achteraf wel heel hard om lachen.
Na een bus- en treinrit van opnieuw vijf kwartier vol met mooie gesprekken en slap geouwehoer kwamen we terug in Varberg.
En nu lopen we hier. Nog één keer genieten van de zilte zeelucht, voordat onze karavaan de volgende dag zal verder trekken. Hier aan de kust, de Zweedse kust.

Dag 5: Varberg – Bäckefors

Als laatste van de drie auto’s rijd onze auto het smalle bospaadje op richting alweer ons derde verblijf. Terwijl we omhoog rijden zien we om ons heen niets anders dan groene bossen. Op het geronk van onze auto na, is het hier doodstil. De reden dat we wat later zijn is onze toeristische route. Behalve dat we alle snelwegen op onze navigatie van te voren al hadden uitgezet zijn we ook nog even off-road gegaan om bij een meertje uit te stappen en te genieten van de schoonheid, de frisse lucht en de rust van de Zweedse natuur. Als we bovenaan de heuvel komen zien we de andere twee auto’s al netjes naast elkaar geparkeerd staan.
De anderen praten ons bij en leiden ons rond. Op deze heuvel staan drie vakantiewoningen. Het middelste huisje is de grootste van de drie en voor ons. Het houten, typisch Zweedse, knusse huisje staat midden in de natuur. Behalve de andere twee huisjes die op gepaste afstand van het onze staan zien we zo ver we kunnen kijken alleen maar heuvels, bomen, bomen en nog meer bomen. In de verte vangen we een glimp op van water. In de bijbehorende schuur staan peddels en zwemvesten voor de bijbehorende roeiboot en Canadese kano’s die we vrij mogen gebruiken. Nog voordat de anderen mij kunnen volgen loop ik via een smal bospaadje naar beneden. Ik kom aan bij een opening in het bos. Met wat fantasie kan je het ook een één vierkante meter groot strandje noemen. Ik ga zitten en geniet van de ultieme rust. Zelfs het gekwebbel van mijn reisgenoten in het huisje hoor ik niet meer. Ik denk dat de bomen al het geluid dempen. Zo blijf ik hier voor me uit staren. Denkend aan niets. Het kalme water van het mooie, blauwe meer heeft een rustgevende werking op mij. Ik schenk zelfs geen aandacht aan de wespen of vliegen die af en toe zoemend om me heen draaien. Af en toe moet ik een mug van me afslaan, maar voor de rest doe ik niets, zeg ik niets en denk ik aan niets.
En dan word de rust bruut verstoord. Mijn reisgenootjes komen zich één voor één bij mij aansluiten. Ze vragen of ze er bij mogen komen zitten. Ik vind het prima, als ik hier nog langer zo was blijven zitten was ik waarschijnlijk in een diepe slaap gevallen. Langzaam aan ga ik weer mee in hun energie en enthousiasme.
Die avond hebben we op het terras een groot feestmaal met gebruik van de barbecue die bij het huisje hoort. De conclusie van iedereen is duidelijk. Het luxe huis met grote tuin in Varberg was mooi, maar er kan toch niks op tegen de omgeving van dit huisje. Hier in de vrije natuur, midden in Zweden.

Disclaimer:
Sommige namen zijn op verzoek, i.v.m. de privacy, aangepast. Verder is alles in dit verhaal waargebeurd en beschreven hoe ik het zelf beleefd heb.